Het trieste verhaal van Doel

Een ongewone intro...

De tocht van vandaag brengt ons uiteindelijk het hallucinante verhaal van een dorp dat gedoemd is te verdwijnen.  Maar niet alleen dát want…

De tocht is een mix van heel wat: we komen voorbij enkele locaties van de fictiereeks Den Elfde van den Elfde, we stappen langs de Hedwige-en de Prosperpolder en krijgen in een keet op de dijk heel wat persoonlijke uitleg hierover; we komen voorbij de (goed bewaakte) kerncentrales van Doel en laveren in het dorpje Doel…  Heel veel impressies dus!

***

 

We starten deze ochtend in Prosperdorp, een gehucht in Beveren, te midden van de polders en slechts een boogscheut verwijderd van het Verdronken Land van Saeftinghe.

Voor wie de fictiereeks volgde ... de boomhut op het erf van boer Hubert (Jan Decleir), heden bewoond door mens noch zwijn...

Richting een gloednieuw pompgemaal in Prosperpolder. We klimmen op de dijk. 

Van hierboven zien we de kerk van Prosperdorp...

...en in de verte komen al een paar schepen op de Schelde voorbij.

In deze infokeet Hedwige-Prosperproject krijgen we van een vriendelijke dame heel wat uitleg over wat buiten gebeurt!

Het project houdt in dat men in de Hedwigepolder (Nederland) en het noordelijk deel van de Prosperpolder (Vlaanderen) een nieuw intergetijdengebied zal aanleggen van ongeveer 465 hectare groot. Dit nieuwe gebied komt er in het kader van de Scheldeverdragen die Vlaanderen en Nederland samen hebben ondertekend. Het idee achter deze Scheldeverdragen is de rivier veiliger, toegankelijker en natuurlijker te maken en zo de instandhoudingsdoelstellingen voor Natura 2000-gebieden van de Zee-en Westerschelde te halen en het Sigmaplan te verwezenlijken.

Alles gebeurt gefaseerd. Eerst wordt er in de buurt van de Prosperhaven een zandstock aangelegd en verder landinwaarts start men met de bouw van de nieuweSigmadijken. (Op die dijken kunnen we dus vandaag lopen.)

Er kwam al een nieuw pompgemaal dat moet instaan voor de afwatering van de achterliggende polder. Dan begint het dempen van grachten en het uitbreken van wegen. Ook dat is al grotendeels klaar.

In de laatste fase worden bressen in de oude Scheldedijk gemaakt en geulaanzetten uitgegraven. Vanaf dan is het gebied onderhevig aan de getijden en spreekt men van een intergetijdengebied.

In dit gebied zullen zich heel snel kreken en geulen vormen, waarlangs eb en vloed in-en uitstromen. De laagste delen van het gebied zullen veranderen in slikken, die bij elke vloed overstromen en daardoor niet of zeer marginaal begroeid zijn. De hoger gelegen delen zullen enkel bij springtij en stormvloed onder water komen te staan. Daar zal een schorrenvegetatie ontstaan, die bestand is tegen sporadische overspoeling van het brakke Scheldewater. 

Prosperpolder links en Doelpolder Noord aan onze rechterhand.

En daar zijn de koeltorens van Doel...

Voor we aan de Schelde komen zien we in de diepte de woonkern Ouden Doel liggen.

We stappen weldra langs de Paardenschor.

Nu naderen we al heel vlug de 2 kerncentrales van Doel. Vandaag goed bewaakt.  Het is een gigantische site van 80 ha groot. Ongenadig verbergt de stoom het prille zonlicht en lopen we even in de schaduw…

De koeltorens zelf zijn 170 m hoog en domineren het landschap…

 

Terug op de Scheldemolenstraat, met zicht op de Schelde en een Scheldemolen die dateert uit het begin van de zeventiende eeuw. 

Oorspronkelijk een pompgemaal voor de polders, later verbouwd tot graanmolen en momenteel een horecazaak. (Gesloten vandaag. Pech!)

  

Contrast tussen oude en nieuwe technologie…

En ondertussen werden we al met de neus op de feiten gedrukt. 

We hadden er geen idee van wat we hier konden verwachten.  We hoorden al eens over de graffiti in dit verlaten spookdorp. De kunstwerken op de muren van de verlaten panden treffen ons maar de ravage die vandalen hier hebben aangericht is schrijnend!  Hier wonen nog een handvol mensen, koppig omdat het zo’n pijn doet om Doel te verlaten… 

Mensen worden hun huis uitgejaagd door de overheid om  plaats te maken voor de uitbreiding van de haven. 

Het hele dorp is bijna verlaten, na vele jaren van strijd. Al vanaf de jaren ’60 worden inwoners geteisterd door de plannen van havenexpansie.. 

De uiteindelijke plannen voor het Deurganckdok maken dat het dorp onleefbaar wordt…

En het zijn heus niet allemaal krotten...

 

Uit dit benzinestation is de laatste wagen al lang vertrokken...

 

En reizigers voor de Lijn blijven op hun honger … er hangt al lang geen busregeling meer en het bushokje is nog enkel een geraamte...

Sprekende beelden...

 

 

De verjaardagstaart voor Doel 400 jaar...

Alleen enkele nog bewoonde huizen en de kerk blijven intact.

Stof om na te denken. Ook op deze wandeling. We zullen het ons nog lang herinneren...