Bouillon, parel van de Semois

Laatste dag...  rustdag.

We bezoeken Bouillon.

Bouillon is zoals zoveel kleine stadjes en dorpen ingebed in een lus van de Semois.

Het is ook de stad van Godfried, leider van de eerste kruistocht en zijn kasteel.

Het is de oudste vesting in België die dateert uit de feodaliteit en één van de meest indrukwekkende vestingen uit Europa.  Het dateert uit de 10de eeuw. Godfried verkocht zijn hertogdom aan de Prins-bisschoppen van Luik om zo zijn expeditie te kunnen bekostigen.  De burcht moest door de eeuwen heen heel wat schade incasseren.  

Het kasteel blijft een heel indrukwekkende militaire en architecturale getuige uit de Middeleeuwen.

Aan de beide oevers van de Semois vinden we heel wat horeca.

En varen op de Semois kan ook al met zo'n pedalo's.

De Sint-Petrus en Pauluskerk

En eindigen doen we met deze foto:

We hadden een actieve week en hebben heel wat afgewandeld in dit mooie stukje Ardennen.

Volgende wandelvakantie?

De drie Semois-meanders in de streek van Bouillon

Tombeau du Géant, Gué en Frahan

Vandaag starten we in het dorpje Ucimont, op 7 km van ons vakantiehuis Pichou. De zon schijnt volop en het is warm!  Klaar voor een nieuwe ontdekkingstocht...

In Ucimont is een plaatselijk museum.  Helemaal gratis te bezichtigen! Het is er zelfs open-deur!

En dit is het assortiment...veilig tentoongesteld achter dikke tralies...

Na deze brok cultuur is het tijd voor natuur!

We verlaten Ucimont langs een veldweggetje richting Botassart.

Dit is Ucimont

In Botassart komen we voorbij een Lourdesgrot, een kapel en een kasteeltje. Maar aan het eind van het dorp bereiken we het uitkijkpunt op de imposante Semoisbocht bij de Tombeau du Géant (Graf van de Reus).  Even pauzeren voor een foto.

Langs veldwegels en een dennenbos met een tamelijk steile helling omlaag stappen we naar een zijdal van de Semois.  We steken de kleine Ruisseau des Evis over en volgen het dwarspad dat ons een tweede keer naar de Semois brengt.  Langs de oever van de rivier gaat het noordwaarts tot aan de kop van de Semoisbocht bij de Gué, ook een kanoaanlegplaats.

En voor ons een ideale picknickplaats.

Voor het volgend stuk van de wandeling worden we gewaarschuwd in beide landstalen!

En toch  durven ook wij dit aan...

Het heel steile stuk dat we nu volgen is inderdaad lastig!  We trekken niet voor niets naar Rochehaut-sur-Semois...

Ten westen van de kerk komen we aan het uitkijkpunt over Frahan.  Bovenop een rots domineert Rochehaut de Semois die in een bocht het geklasseerde dorpje Frahan omarmt.  

De weg door  de bossen brengt ons terug naar Ucimont. 

Het was een mooie tocht in een warme zomerzon!

Nog een tip:

Mis je een bloembak en heb je nog een bad op overschot?
Hier is de oplossing!

Cugnon, Mortehan, Linglé, Grotte Saint-Remacle

De Midden-Semois op haar fraaist

Hier kronkelt de Semois als een glinsterende reuzenslang door een heerlijk groen landschap. De vele meanders hebben als schitterend gevolg dat de middenloop van de rivier te bekijken is vanuit een aantal uitzichtpunten die stuk voor stuk een klimpartij waard zijn... Veel volk woont hier niet. In de dorpjes Cugnon en Mortehan heerst dan ook een onvergetelijke rust...

We vertrekken op de Semoisbrug in Cugnon en krijgen meteen de oude watermolen in het vizier.

Aan de andere kant van de brug 'bloeit' de Semois.  Niet het water zelf, maar wel een zeer zeldzame plant, namelijk de vlottende waterranonkel.  De plant heeft tot zes meter lange drijvende stengels, die buiten het water penseelvormig samenvallen.  De witte bloemen zijn vrij groot.  De plant voelt zich thuis in snelstromende rivieren en beken, doorgaans boven rotsgesteente.  In diep, voedselrijk of kalkrijk water.  Soms bloeit hij in de Semois en haar zijrivieren zo overvloedig dat het oppervlak van de rivier witte, lange eilandjes vertoont.

Vele huizen zijn overdadig met bloemen getooid...

Wandelen tussen weiden en bossen...

... het spel van zon en schaduw in de bossen van de Semois.

En de groei van eigenaardige paddestoelen op een gevelde boom.

We komen aan in Mortehan, een heel klein gehuchtje.

Twee buren met eigen kijk op wonen...

V. Joly heeft ooit een beschrijving gemaakt van het dorpje in het jaar 1849: 'Enorme mesthopen voor de deuren, karren, eggen met scherpe tanden, wasgoed dat te drogen hangt op de hagen, varens, eenden, schreeuwende kinderen, landslieden getaand door de winden, ziedaar Mortehan, een nederig gehucht dat bijna nooit vermeld werd in oude charters en waarvan de naam geen enkele keer werd vermeld door de Luxemburgse geschiedschrijvers.'

Het fotogenieke kerkje van Mortehan.

Achter de kerk stroomt de Semois voorbij.

Wat verder staat bij deze kapel een rustbank... Het is de kapel van 'Notre Dame du prompt secours'!

Volgende attractie... 

In een wand van de rotsmassieven, de de Semois-vallei tussen de dorpen Cugnon en Auby beheersen, bevinden zich twee kleine en een grotere grot, met in de laatste het beeld van Sint-Remaclus. Volgens de overlevering zouden die spelonken in de 7de eeuw bewoond geweest zijn door de genoemde heilige en zijn ezel die hij uitstuurde naar de omliggende dorpen om zijn dagelijks voedsel bijeen te bedelen.  Toen de ezel werd opgesmuld door een wolf, dwong de heilige de wolf om de taak van de ezel over te nemen.  De grootste grot diende als kapel.  Of het in die grotten echt gezellig zal geweest zijn, valt te betwijfelen, maar rust is er verzekerd!

De grootste grot

met het beeld van de heilige...

 Terug naar de natuur!  Heerlijke uitzichten boven Cugnon...

En dit is dan het centrale plekje van Cugnon: de kerk en het bureau voor toerisme, open op betere dagen...

Als afsluiter nog even een bezoekje aan het nabijgelegen dorpje Herbeumont 

en op de terugweg naar Nollevaux nog een tussenstop in Bertrix.  Hier staat bij de kerk een stille getuige: het grote scherm voor de WK-wedstrijd van de Rode Duivels tegen USA.  Hier zal gisteren wel meer lawaai geweest zijn...

De Rode Duivels wonnen met 2-1!  Laat de vlaggen maar wapperen...

Beth en Our

Groen is troef!

Vandaag is de startplaats Beth.  Beth is een gehucht van Opont, een deelgemeente van Paliseul.

We stappen langs heel mooie boswegen naar Our en genieten van een tweede lus via Le Moini en Touptoup om zo terug te keren naar Our en Beth.

 

In Beth stappen we over een stenen brugje over de Our.

 

We komen voorbij het plaatsnaambord "Spêche aux Gives"

en krijgen weldra een mooi  zicht op de vallei van de Our.

Ook zij genieten in de zon!

We zijn hier verbazend dicht bij Lesse, waar we zondag waren.

Het is puur genieten van al dat uitbundige groen!

Tot in Beth volgen we nu de loop van de Our.

Hier de beroemde kleine kerk van Sint-Laurent in Our.

Dit gebouw, samen met het kerkhof opgericht op een heuvel in het midden van het dorp, is een voorbeeld van traditionele Ardense architectuur.  De kerk werd opgericht tussen 1680 en het begin van de 18de eeuw.  Ze werd echter vernield door een brand op Kerstmis 1819 en herbouwd in het daaropvolgende jaar.  In 1983 werd ze een geklasseerd monument.  Vroeger was dit een bedevaartsoord voor de genezing van kleine huidaandoeningen, "clochettes de Saint-Laurent" genoemd. 

Een vijver midden in het bos...

Bij het verlaten van het dorp Our stort de Our zich in de gapende diepte van het woud. Plots verdwijnt ze in een tunnel van gebladerte om wat later uit te monden in de groene weiden...

In Beth staat het oude kasteel van Abbyes, die in de 16de en 18de eeuw gereconstrueerd is. Het is eigendom geweest van de abdijen van Stavelot en Saint-Hubert.

In de Eerste Wereldoorlog heeft het gediend als ziekenzaal, in de Tweede Wereldoorlog hebben Hitler en zijn staf daar een tijdje hun intrek genomen. Het kasteel kan niet bezocht worden en wordt sinds 1984 gebruikt als internaat voor jongeren en opvangcentrum voor kinderen.

Na 22 km is het nu hoog tijd voor een terrasje in Paliseul, want hier in de bossen was zelfs geen zitbank te ontdekken...

Tot morgen in Herbeumont!

Fays-les-Veneurs

Sleutel op de deur...

Een vroege ochtendzon kleurt de hemel en onze dag!

We zijn al vroeg op stap en verlaten ons dorpje Nollevaux, richting Moulin du Pont le Prêtre.

Nollevaux in de verte

We arriveren aan de Moulin du Pont le Prêtre.

Vanwaar de naam "Pont le Prêtre"?
Twee verschillende versies doen hier de ronde:  de eerste vertelt dat er een brug werd gebouwd om de priester toe te laten de rivier over te steken om de parochies van Fays-les-Veneurs en Bellevaux aan beide zijden van de rivier te bedienen.  Een tweede versie verwijst naar een gebeurtenis tijdens de Franse revolutie: een priester die clandestien de mis opdroeg onder de boog van de brug zou daar door revolutionairen, onder leiding van een huurling, gedood zijn.

Met de wandelkaart van de streek is het heerlijk wandelen!  De wandelpaadjes zijn uitstekend bewegwijzerd!

Het is heel stil in de bossen.  Alleen wat vogels doorbreken de stilte...

Nu en dan worden we gerust gesteld dat we op het juiste pad zitten.

 

We maken een ommetje op zoek naar een zitbank (ze zijn hier héél zeldzaam!) Hier bij  Le Katanga is het even uitrusten voor de picknick.

We stappen naar Côte de Châtillon langs een schilderachtig beekje.

Paddestoelen op de boomstammen

Hier heeft een storm lelijk huisgehouden...

Na het bos Bois de Bertrifontaine komen we in het open landschap van  Sur le Haustrol. 

Nog even tijd voor een groepsfoto...

en zo komen we in  

waar in het dorpsschooltje pas deze namiddag  de grote vakantie begint.  Ook hier wonen supporters van de Rode Duivels!

en heeft een bewoner een eigen privé museum in zijn voortuintje...

Ten slotte: het moet niet altijd  moeilijk zijn voor een potentiële inbreker ...

Na ruim 25 km zijn we klaar voor de nieuwe tocht van morgen!