Colijnsplaat, wandelen langs de Oosterschelde

Op het eiland Noord-Beveland ligt Colijnsplaat, mooiste voorstraatdorp van Zeeland. Daar start onze tocht vandaag.

De brede met leilinden omzoomde Voorstraat leidt ons naar de haven en de dijk.

De haven van Colijnsplaat

Colijnsplaat ligt aan de Oosterschelde. En langs de randen van de Oosterschelde krijgen we een onvervangbaar uitzicht op het landschap met zijn water, slikken, schorren, dijken, inlagen, vogels, planten, wolkenluchten...  

Bovendien is de Oosterschelde er te horen, te ruiken en te voelen. Het Oosterscheldepad is maar liefst 162 km lang en maakt het mogelijk er helemaal omheen te lopen of te fietsen.

Na de Watersnoodramp van 1953 werd besloten de Oosterschelde af te sluiten van de zee. Vrij kort voordat deze plannen concreet werden, begon men echter in te zien dat door bedamming en bedijking een uniek natuurgebied aangetast zou worden. Daarom nam men het ambitieuze besluit de Oosterscheldekering te bouwen. Deze waterkering heeft schuiven die bij zeer harde wind en/of springvloed gesloten worden, maar verder gewoon zeewater binnenlaten. Hierdoor is de Oosterschelde nog steeds een prachtig natuurgebied. Het werd in 2002 uitgeroepen tot Nationaal Park. 

Noord-Beveland wordt met het eiland Schouwen-Duiveland verbonden .

In het oosten met de Zeelandbrug...

In 1965 werd de Zeelandbrug van Schouwen-Duiveland naar Noord-Beveland voltooid. Lange tijd was de brug de langste van Europa met zijn 5022 meter. Hij heeft 54 pijlers, twee landhoofden en een beweegbaar brugdeel van 40 meter.

...in het westen met de Oosterscheldekering, met Neeltje Jans.

Tussen 1976 en 1986 werd Nederlands grootste stormvloedkering (9 km) gebouwd.

Onderweg vinden we een mooie vogelkijkhut, waar we eventjes binnen kunnen om wat uit te rusten en rond te kijken.

Noord-Beveland heeft ook heel veel inlagen, of kupen zoals ze hier heten. Wanneer men vreesde voor een dijkdoorbraak werd er landinwaarts vaak een reservedijk aangelegd. Tussen de dijken ontstond een lager gelegen gebied: de inlaag.  Dijkdoorbraken, verlies van inlagen en landinwaartse aanleg van nieuwe inlagen wisselden elkaar hier in hoog tempo af. Zo ontstond de huidige bochtige Noord-Bevelandse kust.

De natte inlaag 's Gravenhoek heeft vogeleilanden waar visdieven, kokmeeuwen en geoorde futen broeden.  

Een bijzonder cultuurhistorisch gebied is de Oesterput. Deze voormalige inlaag werd weggeslagen tijdens een overstroming.

Dit is een heerlijke picknickplaats!

Water heeft veel kracht. Palen moeten dikwijls de machtige golven breken.

Na de tocht nog even een viswinkel binnengewipt. De verse tongen waren om van te smullen!

Dit was ons Zeeland-avontuur.  Deze laatste dag was top! Mooi weer deed ons de ellendige buien van de voorbije week vergeten. 

Bedankt dat u er bij was!

En we gaan door!
Volgende wandelvakantie blijven we nog even in Zeeland.
Op het eiland Goeree Overflakkee verblijven we in Ouddorp, een oude bekende...

Blijf ons volgen!

Wandeltoertjes op Zuid-Beveland

Een koude, maar droge en zonnige morgen! Zo hebben we het graag!

We parkeren in 's-Heer Hendrikskinderen. Het kleine dorpje is ontstaan in de late Middeleeuwen. Dit kerkringdorp ligt op een uitloper van de kreekrug, waarop Goes is gesticht. Het dorp vormde samen met 's-Heer Arendskerke tot 1970 een zelfstandige gemeente.  In dat jaar kwam de herindeling en gingen de beide dorpen deel uit maken van de de gemeente Goes. 

Hier de Hervormde kerk met nog delen uit de 15de eeuw.

We  trekken via het Poelbos de natuur in! Natuur in overvloed: dijken, plassen, poelen, meren, akkerland, polders...en heel veel dieren: hazen, konijnen, eenden, vogels, meeuwen. Zelfs een ree snelde ons voorbij!  Te vlug voor de foto!

Wandelen door het bos is een verademing na de regen van de voorbije dagen...

Naar 's-Heer Arendskerke.
Eén van de vele poelen.

De molen van Eindewege

Soms is een fitness-oefening nodig...

Langs vele dijken tussen de akkers en weilanden

En zo komen we aan bij Oosterschenge.

De Schenge is een voormalige zeearm, die het eiland Wolphaartsdijk scheidde van de kern van Zuid-Beveland. Deze zeearm was van groot belang voor de scheepvaart vanuit Goes.  Maar in de 18de eeuw wordt hij te ondiep.  Door de afdamming van de Schenge verdwijnen de getijdenstromen en voltrekt de aanslibbing zich in een hoog tempo.  Landbouwgrond kan men dan goed gebruiken en de gebieden rondom de oude zeearm worden ingepolderd. Van de zeearm de Schenge blijven 2 restgeulen over: de Westerschenge en de Oosterschenge. De restgeul van deze laatste is omvangrijker en wordt omzoomd door laagliggende weilanden.

In het gebied van de Schenge komen we de Bruine Kiekendief tegen. Deze roofvogel houdt van open, moerasachtige gebieden met veel riet.  Tegen het invallen van de duisternis zoeken de kiekendieven elkaar op en brengen gezamenlijk de nacht door, soms met tientallen tegelijk. Meestal liggen deze slaapplaatsen op een rustige plek, ergens in een rietveld.

We vervolgen onze weg langs de Oude Zeedijk en arriveren uiteindelijk in Goes. Tijd voor een natje en een droogje...

Ondertussen is het beginnen miezeren...maar die laatste hevige regenvlaag was er nu écht te veel aan!  Het wordt weer kleren drogen vanavond...

Morgen belooft men beter weer. Afwachten dus...

(Knooppunten:25-26-28-27-29-22-17-45-10-37-34-13-14-15-80-91-32-34-25)

Wandelen naar de Westkapelsche Kreek

Startplaats vandaag is

op Walcheren.

Langs veldwegels en kreken naar Westkapelle. Langs de Noordzee naar Domburg.

Gemiezer in de morgen, heuse regenvlagen na de middag! Opgeven is geen optie...

De molen van Aagtekerke is een kleine houten zeskante grondzeiler van het Zeeuwse type op een molenberg.  Deze korenmolen uit 1801 was tot 1955 nog werkzaam.

Hier al een eerste kreekje.

Langs vele lange graswegels, temidden de velden.

We komen aan de kreek van Boudewijnskerke.

Verspreid op Walcheren liggen verschillende gehuchten. Vaak klein en onopvallend. Vroeger waren ze echter groter en in het bezit van een kerk. Alleen al binnen de gemeentegrenzen van Veere gaat het om tien plaatsen (Boudewijnskerke, Buttinge, Hoogelande...) maar ook elders op Walcheren kunnen we gehuchten met een soortgelijke geschiedenis aantreffen.  Men noemt ze 'gekrompen dorpen'.

Wat verder staan -verspreid- een vijftal kleine afdakjes met uitleg over de geschiedenis van het gehucht. Origineel!

Zo naderen we een nieuw aangelegd bos.

De weg leidt ons naar de Westkapelsche Kreek.

Ook deze reiger geniet hier van de immense rust!

We lopen via een aantal onverharde paden langs  rietkragen, poelen en struiken.

En dit noemen ze een 'trekpontje'. Zo steek je de kreek over: trekken aan de kabel en het pontje schuift naar de overkant!

We zagen de vuurtoren van Westkapelle al de hele ochtend en nu is hij wel heel dichtbij.

Westkapelle staat bekend om haar vuurtorens. Deze is de grootste vuurtoren en wordt 't Hoge Licht genoemd. De toren was ooit een gotische kerk, de Sint-Willibrorduskerk.  Deze is in de 18de eeuw verwoest door brand. De toren bleef staan en in de 19de eeuw is hier een vuurbaken op geplaatst om de oude kerktoren te laten fungeren als vuurtoren. De toren is 53 m hoog.

Het Hoge Licht staat in de dorpskern.

De kleinere vuurtoren Het Lage Licht vinden we aan de Noordzee. 

De twee vuurtorens samen vormen een lichtlijn naar het Oostgat. 

Geen blauw, maar grijs, grijs, grijs!

En, ja, we zijn nu al op de duinenrand, de Panoramaweg, richting Domburg. 

In de verte het Hoge Licht.

Links de zee, rechts het achterland. En ver vóór ons de torens van Domburg. 

Het is een heel mooi pad!

In Domburg is het tijd voor een verwarmd terras! Dik verdiend na het vele 'tjolen' in de regen, vinden we zelf!

Langs de molen van Domburg trekken we terug naar Aagtekerke.

Voor wie ook goesting heeft...

(Knooppunten: 23-22-56-43-42-41-67-64-65-63-61-62-32-35-11-84-83-16-21-24-23)

Tot morgen!

Wandelaars, laat Domburg niet links liggen!

In Oostkapelle op Walcheren starten we bij 3° maar met blauwe lucht en een schuchter zonnetje.

Via een aantal kleine wandelpaadjes stappen we richting Domburg.
In de verte ligt het kasteel Westhove.  Het is goed te zien dat het ooit een machtig kasteel was.

En zo komen we aan ons Noordzeestrand!

De Domburgse kust heeft brede stranden en biedt magnifieke uitzichten over de zee.

Van op de toppen van de duinen krijgen we grandioze uitzichten, ook landinwaarts.

Nu al in de verte de watertoren van Domburg. De toren is 28,5 m hoog en heeft een opslagcapaciteit van 200 m³.

Ook de zee en het spel van de wolken blijven boeien.

Van op De Hoge Hil kan men bij helder weer de Belgische kust zien. Vandaag zien we vooral Domburg voor ons.

Maar achterom kijken loont ook altijd .

We naderen de watertoren.

De monumenten onderweg zijn opgericht ter herinnering aan de bevrijding van Walcheren door de geallieerde troepen tijdens de Slag om de Schelde in oktober en november 1944 en ter nagedachtenis aan hen die hierbij in Domburg voor ons hun leven hebben gegeven.

De Mondriaanbank (1989) verbindt heden met verleden. De inheemse godin Nehalennia, vaak afgebeeld met een hond aan haar voeten en een schaal appels op haar schoot, was in de Romeinse tijd vermoedelijk een beschermgodin voor scheepvaart en handel.

Ze zit op een door kunstenaar Guide Metsers (1940) in Mondriaan-stijl uitgevoerde bank en geeft zo vorm aan het oude gebruik van de 'klapbank' waar het nieuws van de dag als door een volksgericht werd besproken.

De watertoren.  Ondertussen is de lucht bedenkelijk grijs geworden...

We wandelen in het Natuurmonument De Manteling.

Dit gebied van 750 ha beschermt het achterland van Noord-west Walcheren tussen Domburg en Oostkapelle tegen de meedogenloze zeewind. Hier staat een eikenwoud van meer dan 200 jaar oud. En toch zijn de bomen niet hoger dan een meter. 'Zeeuwse bonsaiboompjes' noemt de boswachter ze: geschoren door de snijdende westenwind en het stuivende zout. 

Even achterom kijken

en dan weer voor ons

De wandeling leidt naar de zee.  Ondertussen is een ferme regenvlaag ons deel... Gelukkig zijn we 'gewapend' tegen weer en wind!

Alleen wat meeuwen bieden ons hier wat gezelschap.

In Oostkapelle vinden we deze vreemde compositie.

En dit is de betekenis:

Veel wandelaars zouden Domburg links laten liggen.  Dat is een grote vergissing!

Als je rust, ruimte en schitterende landschappen zoekt, kun je hier prachtige wandeltochten maken. Ook met de heerlijk frisse zeelucht is het genieten geblazen!

(Knooppunten: 96-91-87-86-85-82-83-16-14-11-84-93-94-95-96)