Het is inderdaad een vlucht, niet meer dan dat!
Het miezerige en donkere weer van de voorbije decembermaand doet ons verlangen naar de zon!
En niet zo ver van huis, op amper een dikke 2 uur vliegen vinden we wat we zoeken: rust, wat bergen en vooral veel zon!
We komen in een andere wereld terecht...
Stapschoenen aan en op verkenning!
Een uit de hand gelopen hobby?
De kustlijn. Vanaf hier krijgen we zicht op Málaga, de streken Axarquía, de Sierra de Tejada, de Sierra de Almijara en de Sierra Nevada. Allemaal enorm mooie bergstreken van het ongerepte Andalucía. Ooit verbleven we daar in Cómpeta, Nerja en Bubión... Mooie herinneringen!
Versieringen onderweg
Heel rustige stranden.
Met alleen wat eenzame vissers.
En zie, we stappen al op de Senda Litoral de Málaga. Het is een project voor een 180 km - pad dat de volledige kustlijn zal volgen in de provincie Málaga, van Manilva tot Nerja.
In Benalmádena staan 2 vuurtorens .
Benalmádena is wel een héél toeristische stad, met veel drukte
en met een schilderachtige binnenhaven.
Na de drukte komen we bij het Castillo el Bil Bil.
De neo-islamitische of neo-alhambra stijl van dit unieke gebouw was bekend dankzij de romantische reisliteratuur sinds de 19e eeuw.
Als de fonteinen rondom spuiten, dan is dat de uitnodiging om eens binnen te kijken. De deuren staan ook vandaag uitnodigend open. Fraaie inrichting en prachtige marmeren vloeren!
We lopen verder langs de kustpaadjes, op en neer...
We stappen weg van de kust en arriveren in het Parque La Paloma. Prachtig gelegen en heel groot.
Op zoek naar échte wandelpaden stijgen we verder naar Arroyo de la Miel. Van daar uit willen we morgen de bergen intrekken!
Tijd om terug te keren.
Meeuwen in de late avondzon.
Of nog even van de warmte genieten zoals dit poesje dat hier zoals zovele andere zonder baasje leeft.
En dan komt de dag van de gro(o)t(st)e tocht!
Met een klein kopietje, gekregen in het Oficina de Turismo wagen we ons op weg!
Starten doen we ten noorden van Arroyo de la Miel, voorbij de autostrade.
De bewegwijzering bij de start is wat vergane glorie...
Weldra volop in de natuur!
Hier is het genieten!
In de verte ontdekken we de sneeuw van de Sierra de Nevada.
Eenmaal voorbij de Puerto de las Ovejas krijgen we zicht op het andere dal.
De verschillende rutas kunnen na elkaar bewandeld worden. Na R1 volgen we R6.
Het zijn mooie, maar lastige paadjes
Na de Puerto Viejo komt de kust weer in zicht.
Veel stenige paden onder onze vermoeide voeten...
Dan maar R3 volgen, zeker? Veel keuze is er niet...
Beneden komt de autostrade te voorschijn.
Daar moeten we uiteindelijk een tunnel of een doorgang vinden om langs de andere kant te arriveren!
Maar... die tunnel of een andere doorgang vinden we niet! Alleen een grote rioolbuis waar we ons niet aan wagen...
Er zit niets anders op dan de weg terug! We nemen R4, R6 en R1.
Geen terrasje vandaag. We haasten ons naar de bus in Arroyo.
Het is al laat en donker als we daar aankomen... 26 km op de teller!
Oef ! Daar is de bus! En de douche! En de warme maaltijd! En ons bed!
Volgende trip gaat naar Mijas, het witte dorpje op een uurtje 'bussen' van ons hotel. Op 400 m boven het zeeniveau.
Het dorpje Mijas is als pueblo blanco een toeristische trekpleister. Ook de ezeltaxi's dragen daaraan bij.
Ocharme! Een groene wei zou een feest zijn voor deze viervoeters!
Daarboven tussen de bomen staat de Ermito del Calvario. Daar staat ons doel.
We bevinden ons in de Sierra Mijas.
Uitleg voor de toeristen-wandelaars.
Met zicht op Mijas natuurlijk. En de Middelandse Zee. Die is eventjes niet meer zo blauw...
Ayuntamiento (stadhuis) van Mijas
Op terugweg deze blikvanger
Na Kerstmis vliegen we via Málaga terug naar ons bewolkte, miezerige landje...
Zicht op Málaga.
