Alembon, de stilte achterna

 Zesde wandeldag: Groene oases op de Sentier du Ventu

We starten in Alembon met wat gemiezer die dan ook de hele dag blijft duren.

Alembon is weer zo'n heel klein gehuchtje waar eigenlijk weinig te beleven valt. Geen winkels noch horeca. Dat zijn we in deze streek nu al wat gewoon...

Maar niet getreurd... de natuur maakt heel veel goed! Het is hier een wandelparadijs!

De paaltjes die ons begeleiden zijn goed aanwezig, maar een kaart blijft een must. Twee noodzakelijke paaltjes onderweg ontbreken .

Na enige tijd ontdekken we dat we boven de kerk zitten.

Na een rustig begin wordt het vanaf deze kapel van Sainte Anne even serieus...

Het wordt een stevige klim van de Ventu door het bos. 

Na "La Taonnerie" komen we op 172,8 m hoogte en dan kan het afdalen weer beginnen...

Op veldwegen tussen enorme akkers is de stilte oorverdovend...

Na het verlaten van het gehuchtje Audelan is het weer stijgen.

En juist voor we het bos induiken kijken we nog even achterom naar Licques.

Daar boven op de 'top' is ook voor fietsers een mogelijke route.

En nu weer afdalen naar Sanghen

En wát een verrassing! Dat zoeken we al dagen lang! Een échte picknickplaats!

En voor we terug in Alembon arriveren, passeren we eerst nog even  in...

Tot morgen!

De natuur rond Cap Blanc Nez en Wissant

 Vijfde wandeldag: dé sportieve uitdaging

Op zo'n 30 km van onze verblijfplaats in Licques vinden we een totaal ander landschap dan de vorige dagen.

Witte stranden, hoge kliffen en een kleurrijk lappendekenlandschap.

We trekken vandaag naar Cap Blanc Nez, dalen af naar Wissant en gaan dan het heuvelende hinterland verkennen om daar na nogal wat zoekwerk het juiste pad te vinden... en zo de kring rond te maken...

Gras, aarde, zand, grind en keien wisselen elkaar af. 

Door de grote hoogteverschillen en de aard van de weg is dit een behoorlijk zware tocht. Niet te onderschatten!

Tijdens de WO I was het Nauw van Calais een belangrijke strategische plaats, verdedigd door Franse en Britse soldaten die lid waren van de Dover-patrouille. In 1921 werden twee monumenten opgericht als eerbetoon aan hen, één in Groot-Brittannie, de andere op de top van Cap Blanc Nez.

Het Monument à la Patrouille de Douvres (Dover Patrol)

De obelisk staat eigenlijk in Sangatte, daar beneden aan de zee.

Op weg naar Wissant

In de diepte ligt Escalles.

Het afdalen gaat via een keienpad met trappen.

Het is niet zo'n helder weer, maar toch zijn de witte krijtrotsen van Dover zichtbaar.

Even terugblikken

We komen dichter bij de zee met hier en daar een eenzame wandelaar.

In Wissant is het heel druk. Op woensdag is er markt en alle terrassen zijn bezet.

Wij stappen dus verder. De wandelboom  in Wissant biedt veel mogelijkheden.

Wij volgen een stuk van de GR 128 en kijken nog even achterom naar Wissant.

Het is een glooiend landschap met hier en daar een Mont om te overwinnen.

Op weg naar boven! Via een lastig keienpad.

De zee blijft 'dichtbij'

En de landbouwers zullen nog heel veel werk hebben!

In de verte is de obelisk van de Cap zichtbaar. Eindelijk!

Na Escalles gaat het nu echt bergop!

Bergop naar de parking op Cap  Blanc Nez. Opdracht geslaagd ...

Van Moringhem naar Quelmes

 Vierde wandeldag: zonovergoten glooiende akkers

Op deze mooie zomerdag zijn we al vroeg uit de veren want er staat een lange tocht op het programma.

We starten vol goeie moed in Moringhem, een onooglijk dorpje zonder winkel, zonder horeca. Hier is alles verdwenen, horen we van een oud vrouwtje.

De oude Moulin Rivé (ook Moulin d'Achille) echter, een windmolen, is gebleven. Vermoedelijk gebouwd in 1799.

 

We trekken de velden in, langs een heel mooi pad.

Aan de overkant ligt een 'jagersdomein' met sluipwegen, kijkhutjes...

We lopen een eind mee met de GR 145, richting Compostella

Eindeloze velden met tarwe, maïs, bieten, vlas, gerst, haver..

We zien het allemaal

In Cormette lopen we de kerk  Saint Folquin binnen

"Het is  een kerk waarvan geweten is dat zij reeds in de 14de eeuw bestond en in de 16de eeuw volledig werd heropgebouwd.

Meerdere onderdelen van de kerk zijn van een bijzondere waarde. De kerk is dan ook als Historisch Monument erkend sinds 1934. Eén van de vele bijzondere architectonische elementen, is het roosvenster boven het portaal. Maar vooral de zeldzame torenmuur met één boog, een "campenard" geheten, opgericht in het begin van de 17de eeuw is kijkje waard.

Het booggewelf van het schip is van de zijbeuken gescheiden door gebroken bogen die ondersteund worden door pilasters, versierd met mooie kapitelen met facetten.

Schilderijen uit verschillende perioden, een hedendaagse muurschildering, beeldhouwwerken en oude graftomben verfraaien het mooi interieur. "

"Hoewel de kerk gewijd is aan de Heilige Folquin, bisschop van Thérouanne in de 9de eeuw, is het eveneens een bedevaartoord voor de Heilige Lambertus, een bisschop van Maastricht. Sinds de 15de eeuw komen gelovigen van overal om deze heilige te eren. Het is wellicht deze aantrekkingskracht dat de rijkheid en de grootsheid van deze kerk verklaart in het kleine gehucht."

Via de Route de la Vallée lopen we langs een veldweg naar Zudausques.

Zudausques in zicht

In Leulinghem lopen we onder de Autoroute des Anglais. 

De A26 is een autosnelweg die de steden Calais, Arras, Reims en Troyes met elkaar verbindt. 

Ondertussen is het al flink warm geworden en arriveren we in Quelmes, waar het enige cafeetje op dinsdag gesloten is.
Dikke pech, dus!

Het is nog even genieten van het landschap

En deze keer stappen we op de brug over de A26
Duidelijk minder druk dan op onze E40...

In Moringhem staat de auto die ons tevreden over deze vierde  wandeldag naar Le Point du Jour brengt.

Morgen richting het Kanaal?

Le Sentier du Mont Vert

Derde Wandeldag: als padvinders met alleen een kaart op zak...

Een echte uitdaging in de regen. We starten in Alquines en proberen onderweg de (oude en verweerde) bordjes van de tocht te speuren. Soms lukt het, soms vinden we ze niet...

Langs glibberige bospaadjes stijgen we de groene natuur in.

Via Le Buisson en Fromentel trekken we naar de Mont Vert.

Dit zijn de enige levende wezens die we vandaag ontmoeten.

Vanop de Mont Vert ...

...krijgen we weldra de mooie lappendekens...én is de zon terug!

Daarom is het de Mont Vert.

We stappen naar Les Bullescamps langs een mooie en rustige weg.

In het Bois de la Forte Taille is het afdalen naar het vertrekpunt in Alquiles

Soms kan een oude boomstam ons verrassen...

De laatste afdaling van deze derde wandeldag.

 

Verrassend mooie uitstap. Heel tevreden!