Voor de tocht van vandaag keren we terug naar de groene oase rond Zoutleeuw.
Na de brug over de Kleine Gete komen we voorbij het vroegere Hospital, voormalig klooster van de Grauwzusters.
Hier vinden we volgende tekst
Heel vlug verlaten we de bebouwde kom en bewandelen de Verbrande Brug.
Daar staan ze dan, met 13 aan tafel..
Het Vinne is een Provinciaal Natuurdomein.
Het meer was tot in 1841 het enige natuurlijke meer in Vlaanderen, lager gelegen dan de Gete. Aan de rand van het water werd sinds de middeleeuwen turf gewonnen als brandstof. Vanaf 1841 werd het meer drooggelegd met een pomp. Rond 1930 werd het gebied bebost met canadapopulieren, die de NV Union Allumetières gebruikte voor haar luciferproductie. In 1974 kocht de provincie Brabant het 95 ha grote Vinne om het uit te bouwen voor natuurgerichte recreatie. In 2004 besloot de provincie Vlaams-Brabant het drooggelegde meer te herstellen: de pompen werden stilgelegd en het gebied werd omgetoverd tot het grootste natuurlijke binnenmeer van Vlaanderen. Het open water met moerasbegroeiing vormt een nieuwe thuis voor vogels en insecten. Wandelwegen, knuppelpaden, schuilhutten, vogelkijkhutten, kijktorens en infoborden maken onze wandeling nog boeiend en aangenaam.
En vandaag trekken we rond het meer.
Het Vinne is een Provinciaal Natuurdomein.
Het meer was tot in 1841 het enige natuurlijke meer in Vlaanderen, lager gelegen dan de Gete. Aan de rand van het water werd sinds de middeleeuwen turf gewonnen als brandstof. Vanaf 1841 werd het meer drooggelegd met een pomp. Rond 1930 werd het gebied bebost met canadapopulieren, die de NV Union Allumetières gebruikte voor haar luciferproductie. In 1974 kocht de provincie Brabant het 95 ha grote Vinne om het uit te bouwen voor natuurgerichte recreatie. In 2004 besloot de provincie Vlaams-Brabant het drooggelegde meer te herstellen: de pompen werden stilgelegd en het gebied werd omgetoverd tot het grootste natuurlijke binnenmeer van Vlaanderen. Het open water met moerasbegroeiing vormt een nieuwe thuis voor vogels en insecten. Wandelwegen, knuppelpaden, schuilhutten, vogelkijkhutten, kijktorens en infoborden maken onze wandeling nog boeiend en aangenaam.
En vandaag trekken we rond het meer.
Maar eerst een kijkje nemen bij het begin...
In deze heel mooie en hoge kijkershut krijgen we natuurlijk een overzicht van wat ons zo dadelijk te wachten staat.
Achter ons ligt het bezoekerscentrum en een grote kruidentuin.
De grote bijenkorf is een bezienswaardigheid.
We trekken langs de oever van het meer en moeten al vlug over dit knuppelpad, wandelend over het water...
Wat verder kunnen we in deze kijkhut gluren naar de bewoners van dit gebied.
Het knuppelpad leidt ons terug naar het bos.
Na het verlaten van deze heerlijke brok natuur volgen we het wandelnetwerk richting Budingen via een echte holle weg.
In Budingen ter hoogte van de Terweidenstraat, op een steenworp van de kerk, vloeien de Grote en de Kleine Gete samen. Van hier meandert de rivier als de Gete verder richting Halen waar ze in de Demer uitmondt.
Links de Kleine Gete en rechts de Grote Gete.
De tocht gaat verder richting Helen-Bos.
Tussen de akkers, weiden en bossen stoten we heel dikwijls op charmante kapelletjes.
Zoals hieronder de bakstenen kapel van Sint-Job.
Vermoedelijk staat hier al sinds 1680 een kapel die vroeger bezocht werd door bedevaarders die last hadden van zweren, aambeien en andere onprettige kwaaltjes.
Na Budingen komt Helen-Bos aan de beurt.
Nieuw aangeplante boomgaarden.
We naderen Zoutleeuw en steken nog maar eens de Kleine Gete over.
Hier komt de Kleine Gete dan Zoutleeuw binnen.
En in Zoutleeuw komen we nu voorbij de Sint-Leonarduskerk, gebouwd tussen de 13de en de 16de eeuw in Gobertangesteen. De Beeldenstorm in 1566 en de Franse Revolutie in 1789 gingen aan de kerk voorbij zodat het indrukwekkende kunstpatrimonium intact bleef.
