Van de Wolvenberg naar de Scheldevallei

In het wielrennen is de Wolvenberg vooral bekend door de Ronde van Vlaanderen. Sinds 1999 is het één van de eerste hellingen waar de renners over moeten op hun weg naar de finish. Het is een smalle asfaltweg met een gemiddeld stijgingspercentage van 6,8 %.

Vanaf de Wolvenberg zicht op Oudenaarde.

We stappen  door Edelare tot aan de Schelde in Ename.

En vandaar terug.

In Edelare vinden we dit monument ter ere van Abraham Hans (1882-1939). Hij was een Belgische onderwijzer van Nederlands afkomst die in België bekend werd als schrijver. Bekend boek is o.a. Bakelandt en zijn grote roversbende uit het Vrijbos (1910)

De Wolvenberg omhoog is inderdaad een kuitenbijter...

We stappen de Ruiterstraat in, alle ingrediënten voor de Ronde zijn aanwezig...

Mater in zicht.

De Sint-Martinuskerk in Mater.

Mater is een deelgemeente van Oudenaarde. Qua oppervlakte ook de grootste deelgemeente.

Achter de kerk bevindt zich een ten dele veel oudere kapel, die aan de Materse patroonheilige Sint-Amelberga gewijd is.

Buiten de dorpskern bestaat Mater hoofdzakelijk uit landerijen, weiden en akkers, die alle op een heel heuvelachtig, glooiend terrein gelegen zijn.

En ja, sommige landbouwers houden het netjes!

We dalen af naar Ename. Hier kijken we op de 'Scheldevallei van op de Blote'.

Het laatste stukje van de tocht is er eentje door het  Bos t' Ename.

En morgen?

We 'parkeren' ons op het steilste deel van de Wolvenberg om te genieten van de onmenselijke inspanningen van die stoere binken...

Wordt vervolgd!

Langs de hellingen van de Ronde

Elk jaar opnieuw denderen de wielerklassiekers over de kronkelende kasseibanen, heuvels en holle wegen van de Vlaamse Ardennen.

Bossen en vergezichten vormen de rode draad vandaag. De holle wegen, paadjes, bossen, hellingen en beekjes maken deze wandeling vermoeiend maar onvergetelijk.

Inderdaad, enkele kuitenbijters maken het vandaag voor ons een pittige wandeling.

Om te beginnen starten we vanuit Berchem naar Kwaremont.

De kerk van Kwaremont

Kwaremont, een pittoresk dorpje in het hart van de Vlaamse Ardennen dankt zijn naam aan een toponiem van Romeinse oorsprong (1119), met name "vierkante berg". Het dorp is 852 ha groot en telt ongeveer 700 inwoners.

Vanop de Kwaremont krijgen we mooie vergezichten.

De kasseien van de Oude Kwaremont

En paadjes, veel paadjes!

 

En nu richting Paterberg, te herkennen aan de VIP-tent voor de volgende Ronde.

Uitstekende bewegwijzering voor elke wandelaar!

Ook veldweggetjes voor elke wandelaar...

En nu naar het Kluisbos in Kluisbergen!

We bevinden ons hier precies op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië. Ook in Henegouwen hebben ze een fantastisch wandelnetwerk ontwikkeld: Pays des Collines.

De paaltjes zien er iets anders uit, maar heel 'leesbaar'.

Vanop de Kluisberg kijken we neer op Russeignes. 

Of zoals de tekst op de zitbank: 

"Daar aan de overkant het weidse Waalse land"

Het Kluisbos is 300 ha groot.Het grootste deel, zo'n 200 ha ligt inVlaanderen. De rest in Wallonië.

We lopen dus ook op de Taalgrens!

Deze weg is de 'tastbare' taalgrens...

"Het hoogste punt is in zicht. De blik op oneindig gericht."

Zo'n pad is een makkie!

De Liefdesbron in het  Kluisbos. En ja, er komt water te voorschijn...

Ruien, waar vorig jaar de drie hoge schoorstenen en de koeltoren van een oude elektriciteitscentrale gecontroleerd tot ontploffing zijn gebracht. 

Opgeruimd staat netjes...

Nog een paar knipoogjes...

Het was een vermoeiende, maar 

heel gevarieerde tocht.

En het is de hele tijd droog gebleven...

(Knooppunten: 23-21-37-69-70-65-20-16-49-46-19-43-9-52-76-53-8-7-2-5-4-23)

Everbeek, het tweelingdorp bij Brakel

Gewapend met de kaart van het wandelnetwerk Bronbossen starten  we vandaag goedgemutst (ja, er is zon!!!) aan de kerk van Everbeek-Boven. 

Everbeek is een zogenaamd tweelingdorp, bestaande uit Everbeek-Boven en Everbeek-Beneden.

Tot 1963 behoorde de gemeente nog tot Wallonië. Door de verschuiving van de taalgrens werd Everbeek een deelgemeente van Brakel.

In het open weidelandschap kijken we terug op Everbeek-Boven.

 

Al vanaf hier lijken wel tientallen bronnetjes uit de grond te borrelen, wat de paadjes ook vandaag weer bijzonder drassig maakt.

Het is hier bijzonder stil.  Op de open kouter staat bij knooppunt 81 een prachtige taxusboom. Aan de voet vinden we de fundamenten van wat ooit een kapelletje was.

De Pijkskapel werd gebouwd in 1815 door drie Everbeekse soldaten van Napoleon die de veldtocht van 1812 in Rusland hadden overleefd. 

De drie Everbeekse ruiters beloofden een kapel te bouwen als ze behouden in hun dorp mochten terugkeren.

De naam 'Pijks' staat voor 'paix', wat vrede betekent.

Iedere ruiter plantte een taxusboom waarvan er nu nog één trots rechtop staat!

 Nog wat uitleg over de streek.

Hier verlaten we Everbeek-Beneden...

 ...en lopen we boven op de kouter, richting Everbeekse Bossen.

Hier in de ongerepte natuur is de stilte hoorbaar. Smalle veldweggetjes, kronkelende paadjes en kabbelende beekjes doorsnijden voortdurend de glooiende landschappen.

Bij het verlaten van het bos in de verte een picknickplaatsje! Hebbes!

 

Hoe groen is mijn dal...

In de Pevenage (straat) staat een bijzondere linde op een zogenaamd Koesterplekje.

Het is een mastodont van een zomerlinde met zes zeven vergroeide stammen en een omtrek van 4,5 m.

 

Bij  de Buistemberg

We lopen aan de rand van het bos op het GR-pad

richting de startplaats in Everbeek-Boven.

 

"Oh ja, ook wij genieten van dit heerlijk weertje!"

(Knooppunten: 1-90-91-80-81-82-84-83-72-73-74-79-94-92-97-98-99-36-3-86-12-11-8-7-4-2-1)