Boekhoute, een vissersdorp zonder haven.

Geen regen vandaag maar héél véél wind! En een tocht van 22 km in het Meetjesland.

We stappen langs de Staakstraat naar het centrum van Assenede om daar aan het Monument van de Dijkwerkers een eerste halt te houden.

In 1494 sloofden de mannen zich uit om een 25 km lange ringdijk aan te leggen. Dit monument moet ons herinneren aan de noeste arbeid van toen.
Dat er de laatste dagen veel water gevallen is kunnen we hier niet ontkennen. Maar het levert natuurlijk altijd mooie plaatjes in dit toch wel desolate landschap.

Boekhoute is een deelgemeente van Assenede

Tegenover de kerk van Boekhoute staat het heel mooie Kasteel Ter Leyen. Het waterkasteel is geheel omringd door  een walgracht en prachtige tuin. Al in 1410 was er sprake van de eigendom van een zekere Jan Sloeven uit Gent onder de naam  'Goed Ter Leyen'.
In eerste instantie zou het gebouw gefungeerd hebben als een versterkte herenhoeve.  Sinds 1580 kreeg het de naam 'Kasteelhof'.  Het kreeg haar huidige uitzicht in renaissancestijl. Op 11 januari 1977 werden het kasteel en de bijhorende omgeving beschermd als monument.

In 1952 lag Boekhoute nog aan de zee dankzij de Braakman, een voormalige zeearm van de Westerschelde. Toen sloten de Nederlanders de Braakman af en werd Boekhoute een vissersdorp zonder haven. Er zijn nog wel garnaalvissers die dagelijks de Westerschelde opvaren vanuit Breskens en Terneuzen. Op het dorpsplein vinden we de vissersboot BOU 8. 

De boten dragen trouwens het opschrift BOU (naar de oude schrijfwijze Bouchaute). De vissersboot die ook ISABELLA werd genoemd ligt bij de kerk. Het is een lemmershengst die in 1973 in het dorpscentrum werd geplaatst om de herinnering aan het vissersverleden van het dorp levendig te houden. De boot was 40 ton zwaar, zijn mast 10 m hoog en zijn netten 20 m lang.

We verlaten Boekhoute en krijgen nog een mooi zicht op de kerk.

We stappen verder met zicht op de Isabellapolder en krijgen heel wat info op mooi geïllustreerde panelen.

We ontdekken nog een handmatige stuw.

We bevinden ons opnieuw in de open ruimte van het Krekengebied In het landschap zijn dijken en kreken de sporen van een eeuwenlangs strijd tegen de zee.  Na moeizame inpoldering van het gebied, dat amper een paar meter boven het zeeniveau ligt.

In de verte ligt Boekhoute.

Op de terugweg veel knotwilgen...

(Knooppunten: 54-55-53-50-49-48-47-55-54-56-57)

Tot morgen!