Het wordt inderdaad een langere tocht, maar ook veel lastiger door het telkens stijgen en dalen en door de vele heel glibberige weggetjes.
Vandaag wandelen we vanuit de faiencestad Desvres naar de hoogste toppen van de 'Boulonnais', de streek rond Boulogne-sur-Mer, tot ruim 200 m boven de zeespiegel.
We wandelen door heel wat piepkleine dorpen, langs heel wat velden en weiden. We lopen langs ontelbare meidoornhagen. Het bocagelandschap wordt gekenmerkt door een lapjesdeken van kleinere onregelmatige percelen die worden afgeschermd door muurtjes, heggen en houtwallen.
In Desvres kunnen we al kiezen voor de juiste tocht!
Starten doen we aan het Maison de la Faïence...
... en hier vinden we al info over de 2 bergen die we straks beklimmen.
Het is hier ook een habitat voor vleermuizen.
Een lange vochtige tunnel onder het oude en verlaten spoorwegstation van Desvres.
Door deze 150 m lange tunnel werd vroeger een mengsel van krijt en klei aangevoerd voor een nabijgelegen en verdwenen cementfabriek.
En nu omhoog! Naar de Mont Pelé. Na de cementproductie werd de groeve genivelleerd en ontwikkelde zich een specifieke vegetatie op deze voedselarme en kalkrijke bodem. Het lijkt wel een duinenlandschap.
Wat info over het ontstaan en de evolutie van de beplanting, altijd interessant.
Met zicht op de Mont Hulin.
Soms al eens een doorkijkje
Na les Courteaux komt het Bois du Baron te voorschijn en dalen we af naar Courset.
Een flinke klim naar Sacriquier en daarna zijn er weer die enorme velden
En zo arriveren we in la Calique.
De vogels in het volgende stukje bos hebben het duidelijk naar hun zin en laten dat horen!
Juist voor het dorpje Choquel volgt het moeilijkste stuk van de dag. Een dalende holle weg met kalksteenbodem. Gladde kalkstenen en rolkeien in de smalle gleuf, het is opletten geblazen. Het is kijken waar je een voet kunt plaatsen...
Choquel in aantocht
De Rue du Bas-Ruisseau ligt er al even glibberig bij en de ruwe grazige weg mondt uit in een snel stromend watertje. Gelukkig is er het brugje!
Langs de afhangende rechterkant van de beek is het bijzonder glad...
Sasjes en een stuk weiland moeten we trotseren vooraleer we aan het Forêt de Desvres komen.
Na een stuk bos is het zoeken naar het startpunt van deze wandeling. We lopen nog een eind rond La Fosse aux Chiens, een visvijver die ooit een steengroeve was.
Een mooi stuk natuur!
Het werd een flinke tocht. In dit heuvelende landschap 21.5 km op de teller...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten