Nog even een tocht voor we morgen naar de realiteit terugkeren...
Het belooft alweer een zonnige dag te worden. Wat een geluk dat we deze week uitkozen!
Het start koud, de wegen zijn gestrooid tegen de gladheid. We zetten voorzichtig koers naar Renty.
Ook hier aan de kerk een monument voor de overledenen van de oorlog.
Visorando wijst ons weer de weg tussen de vele velden, weiden, hagen en in de bossen. We kunnen hier stappen zonder in de wijde omgeving ook maar één huis te bespeuren. We ontmoeten een hele dag geen enkel mens. Geen geluiden, alleen nu en dan een vogel of de wind. Geen auto's, treinen of vliegtuigen... Alleen de natuur en veel stilte!
We beseffen plots dat we deze eik al zagen toen we deze week uit Verchocq vertrokken.
De weg leidt naar een château d'eau, zoals ze hier een watertoren noemen.
Even later duikt die weer op achter de bomenrij.
Toch nog een teken van activiteit...
Foto's tonen maar half hoe groots het landschap is...
... hoe mooi een bos in zijn eenvoud ...
... of hoe schilderachtig de witte wolken zijn...
We volgen voor een groot stuk deze 'gebaliseerde' wandelroute.
Eenmaal uit het bos van Renty is er een ander landschap dat ons terug naar ons startpunt leidt.
Hier eindigt onze wandelweek.
Het noorden van Frankrijk blijft bekoren. Het is niet eens zo ver van huis en toch weer helemaal anders..
Na een wandelweek in Licques, Eperlecques en nu in Lebiez is onze volgende bestemming Rety.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten