Als afsluiter wippen we vandaag nog eens over de taalgrens en genieten nog maar eens van de golvende landschappen, de bossen en het groen van de Vlaamse Ardennen. En natuurlijk ook van het heerlijke zomerweer...
***
We starten in Nederbrakel. Dit is één van de 8 deelgemeenten van Brakel en eigenlijk ook het administratieve centrum van Brakel. Diensten, cultuur, winkels , horeca en verzorgingscentra zijn allemaal aanwezig. Nederbrakel ligt ook op het kruispunt van wegen die leiden naar de omliggende steden als Ronse, Oudenaarde, Zottegem en Geraardsbergen.
De Rijdtmeersen is een recreatiepark van 5,5 ha.
De vijver is niet alleen een visvijver maar ook een waterspaarbekken. Rond de vijver ligt een wandelpad dat door het hele domein loopt. Een aanrader!
Maar wij trekken verder. In de torenbeiaard van de Kerk van Sint-Pietersbanden hangen maar liefst 49 klokken!
Een eerste klimmetje leidt naar de Toepkapel.
Toen de Duitsers begin november 1918 door de Engelsen werden teruggedrongen en al plunderend de aftocht bliezen, zag het er benard uit voor Nederbrakel, maar op 11 november gaven de Duitses zich over en uit dank voor de vrede lieten de inwoners in 1924 een kapel optrekken.
Ter ere van Sint-Jozef, de beschermheilige van België tijdens 'den grooten oorlog'. Vanaf deze hoogte krijgen we al een eerste vergezicht.
Er hangt ook een gsm-nummer voor een afspraak voor een gratis gidsbeurt in en om de Toepkapel.
Volgt nu weer een stuk bos, richting het Kloosterbos.
Het Kloosterbos heeft dringend een onderhoudsbeurt nodig!
De braamstruiken overwoekeren de smalle paadjes en zorgen voor schrammen op armen en benen... Soevenirs die we kunnen missen!
We volgen al een hele tijd de plaatselijke Streek-GR Vlaamse Ardennen.
In de Vossenholstraat kijken we uit op Nederbrakel.
Na de Elverenberg...
Keuze genoeg om een GR-route te stappen.
Keuze genoeg om een GR-route te stappen.
We stappen ook een eind op Het Mijnwerkerspad van Sint-Maria-Oudenhove, zo genoemd naar het spoorwegtracé dat de mijnwerkers uit de Vlaamse Ardennen naar de mijnen van de Borinage bracht. Het pad is 6 km lang en doet al dertig jaar dienst als wandel-en fietspad.
In Elst, het Geutelingendorp.
Tot in de jaren '30 was het bakken van geutelingen een gebruik dat bij vele huisarbeiders in de Vlaamse Ardennen voorkwam. Rond Maria Lichtmis maakte ieder een ketel deeg en trok ermee naar de dichtstbijzijnde oven, waar een soort pannenkoeken werden gegoten op de gloeiende stenen van een houtoven. En de kelen? Die werden gespoeld met een fles jenever. In de jaren '70 werden de geutelingen nieuw leven ingeblazen en ondertussen is er een actief Geutelingencomité die voor de jaarlijkse Geutelingenfeesten zorgt, natuurlijk.
Na de Kulkadetstraat wacht ons nog een laatste bospad.
En na 17 km keren we terug in de Rijdtmeersen, waar we aan de vijver even de tijd nemen om de bewoners te observeren.
(Knooppunten:24-20-23-22-25-27-28-34-32-26-29-40-31-30-42-99-6-98-24)
***
Hier eindigt onze wandelweek. We vonden het fijn in deze streek. Waals Picardië en de Vlaamse Ardennen zijn een wandelwalhalla waar rust, eenvoud en een overweldigende groene natuur overheersen. En waar deze week de zon de hoofdrol speelde, zeker weten!
---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten