Na de 3 voorbije tochten is het vandaag wat minder vermoeiend.
Van de 7 Canarische Eilanden is La Gomera het minst toegankelijk. In het vulkanische gesteente zijn meer dan 50 kloven, barrancos , uitgesleten.
Vanuit de dicht beboste centrale hoogvlakte op 1350 m lopen de kloven stervormig naar zee.
Ook Vallehermoso ligt in zo'n kloof. De vertaling van de naam van het dorp is dan ook"prachtige vallei".
We stappen naar het zuiden.
Ook vandaag schittert Roque El Cano in de zon.
De weg ligt voor ons. We klimmen omhoog in de vallei.
Ons eerste rustpunt is de Presa de La Encantadora (= mooie stuwdam).
De stuwdam is een van de grootste van La Gomera.
Het subtropische klimaat zorgt voor een weelderige begroeiing. Hier groeien mediterrane en tropische bloemen die wij kennen als kamerplant. Het zijn hier manshoge struiken geworden en tussen de steile landbouwterrassen groeien metershoge palmbomen.
Alle tinten groen...
In de Barranco del Ingenio is de Ermita del Carmen (17de eeuw) ons einddoel.
La Gomera trekt vooral wandelaars aan, is kleinschalig, ook letterlijk door de wet dat geen gebouw hoger mag zijn dan de hoogste boom in de omgeving...
Dit is het gehucht Banda de las Rosas.
Tot slot nog een paar hoogtechnologische snufjes...
Met deze 'lift' worden de geplukte druiven van de ene flank van de berg naar de weg gebracht.
En deze rijdt ook nog!
En daar beneden kweekt men schapen... in open lucht!
Ook hier is het heel droog! De aardappelen wachten op beregening...
En onder deze boom wachten stoelen op de dagdagelijkse filosofie van de buren...
... want die hebben altijd wat te vertellen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten