woensdag 2 juli 2014

Cugnon, Mortehan, Linglé, Grotte Saint-Remacle

De Midden-Semois op haar fraaist


Hier kronkelt de Semois als een glinsterende reuzenslang door een heerlijk groen landschap. De vele meanders hebben als schitterend gevolg dat de middenloop van de rivier te bekijken is vanuit een aantal uitzichtpunten die stuk voor stuk een klimpartij waard zijn... Veel volk woont hier niet. In de dorpjes Cugnon en Mortehan heerst dan ook een onvergetelijke rust...

We vertrekken op de Semoisbrug in Cugnon en krijgen meteen de oude watermolen in het vizier.





Aan de andere kant van de brug 'bloeit' de Semois.  Niet het water zelf, maar wel een zeer zeldzame plant, namelijk de vlottende waterranonkel.  De plant heeft tot zes meter lange drijvende stengels, die buiten het water penseelvormig samenvallen.  De witte bloemen zijn vrij groot.  De plant voelt zich thuis in snelstromende rivieren en beken, doorgaans boven rotsgesteente.  In diep, voedselrijk of kalkrijk water.  Soms bloeit hij in de Semois en haar zijrivieren zo overvloedig dat het oppervlak van de rivier witte, lange eilandjes vertoont.





Vele huizen zijn overdadig met bloemen getooid...




Wandelen tussen weiden en bossen...




... het spel van zon en schaduw in de bossen van de Semois.





En de groei van eigenaardige paddestoelen op een gevelde boom.






We komen aan in Mortehan, een heel klein gehuchtje.


Twee buren met eigen kijk op wonen...





V. Joly heeft ooit een beschrijving gemaakt van het dorpje in het jaar 1849: 'Enorme mesthopen voor de deuren, karren, eggen met scherpe tanden, wasgoed dat te drogen hangt op de hagen, varens, eenden, schreeuwende kinderen, landslieden getaand door de winden, ziedaar Mortehan, een nederig gehucht dat bijna nooit vermeld werd in oude charters en waarvan de naam geen enkele keer werd vermeld door de Luxemburgse geschiedschrijvers.'


Het fotogenieke kerkje van Mortehan.




Achter de kerk stroomt de Semois voorbij.




Wat verder staat bij deze kapel een rustbank... Het is de kapel van 'Notre Dame du prompt secours'!






Volgende attractie... 



In een wand van de rotsmassieven, de de Semois-vallei tussen de dorpen Cugnon en Auby beheersen, bevinden zich twee kleine en een grotere grot, met in de laatste het beeld van Sint-Remaclus. Volgens de overlevering zouden die spelonken in de 7de eeuw bewoond geweest zijn door de genoemde heilige en zijn ezel die hij uitstuurde naar de omliggende dorpen om zijn dagelijks voedsel bijeen te bedelen.  Toen de ezel werd opgesmuld door een wolf, dwong de heilige de wolf om de taak van de ezel over te nemen.  De grootste grot diende als kapel.  Of het in die grotten echt gezellig zal geweest zijn, valt te betwijfelen, maar rust is er verzekerd!


De grootste grot





met het beeld van de heilige...




 Terug naar de natuur!  Heerlijke uitzichten boven Cugnon...





En dit is dan het centrale plekje van Cugnon: de kerk en het bureau voor toerisme, open op betere dagen...





Als afsluiter nog even een bezoekje aan het nabijgelegen dorpje Herbeumont 






en op de terugweg naar Nollevaux nog een tussenstop in Bertrix.  Hier staat bij de kerk een stille getuige: het grote scherm voor de WK-wedstrijd van de Rode Duivels tegen USA.  Hier zal gisteren wel meer lawaai geweest zijn...




De Rode Duivels wonnen met 2-1!  Laat de vlaggen maar wapperen...




1 opmerking:

  1. Hallo

    'Twee buren met eigen kijk op wonen' - goed opgemerkt !!
    Zeer mooie bloemen (waterranonkel), mooie vergezichten en hier en daar een mooi uitkijkpunt.
    Hoogte om en bij de 150 meter? Doet me een beetje aan de Westvlaamse bergen denken.
    Soms lijkt het wel of je op de Zwarte Berg/Rode Berg staat en kijkt naar Loker in de diepte.....
    Mooi !
    Het weer zit nog altijd goed ! Geniet ervan !
    Ray.

    BeantwoordenVerwijderen