De route van de weidechampignon

Le sentier de l'Agaric

We kiezen uit onze wandelgids voor een heel gevarieerde tocht die vertrekt uit Beauplateau, een gehucht op 14 km van Saint-Hubert.

Het traject voert ons zowel door overdekte als door open landschappen.  We genieten van prachtige uitzichten op de vier dorpen waardoor deze route loopt. Door die afwisseling is het een bijzonder aangename wandeling.  De plensbuien nemen we er maar bij...

In de verte ligt Tillet

Via Bierzy lopen we langs een 'weg met karrensporen'.  Goede zielen hebben hier hopen steengruis aangevoerd om het natte paadje te herstellen.  Daar  is het dus bij gebleven...

Soms worden ook kleine bomen gerooid en gehakseld.

We lopen nu naar Bonnerue, een klein dorpje.  De naam verwijst naar de goede kwaliteit van het water in de streek. 'Rue' of 'ru' is afgeleid of verwijst naar 'ruisseau' of beekje.  De beekjes komen overwegend uit het bos van Lambert-Fays waar de vele bronnen zo zuiver en helder water laten opborrelen dat dit bos instaat voor de voorziening van het drinkwater van de omliggende dorpen.

De route loopt over de 'Ourthe Occidentale'

De kronkelende weg loopt door 'la petite Suisse', zoals de inwoners van Bonnerue deze plek noemen en brengt ons tot aan de voet van de dorpskapel. Jammer genoeg ook gesloten.

En tussen die enkele huizen ontmoeten we voor het eerst  vandaag  levende wezens.

Op naar het volgende dorpje Jenneville!

De kapel van Saint-Joseph gebouwd omstreeks 1785 door de toenmalige burgemeester Henri-Joseph Jacoby.  Het kerkje op de achtergrond ligt op grondgebied van Moircy, het volgende dorpje.

We trekken nu verder omhoog en hebben van hier een mooi uitzicht op het kerkje met het kerkhof.  De patroonheilige van de parochie is Sainte Julienne de Cornillon.

Oorspronkelijk was de rechterkant van het kerkhof voorbestemd voor de overledenen van Jenneville en de linkerzijde voor die van Moircy, terwijl die van de parochie Bonnerue begraven werden achter de kerk.

Aan de kerk vinden we deze gedenkplaat ter nagedachtenis aan de strijd die het 87ste Infanterie Regiment van de Verenigde Staten leverde in de periode van december 1944 tot januari 1945. Bonnerue was tijdens deze winter een strategische plek.  Deze weg gold als de voornaamste as die instond voor de bevoorrading van de Duitsers.  De Duitsers hadden dus de opdracht deze as te verdedigen tot hun laatste kogel.  De gevechten duurden meer dan één week.  Dit was ruimschoots genoeg om bijna het hele dorp te verwoesten.  Nog geregeld brengen Amerikanen een bezoek aan deze plaats om de tragische gebeurtenissen te herdenken.  Ook Duitsers komen nog langs in het kleine dorp, maar ze zijn doorgaans erg discreet...

Ook aan de kerkmuur van het volgende dorpje Remagne leeft deze herinnering nog ...

Ondertussen is het gestaag aan het regenen.  Blauwe lucht hebben we in deze 4 dagen nog niet gezien...

Eindigen doen we met nog een stukje bos.  

Ondertussen zijn we goed nat en bij 4° is het aangenaam thuiskomen...

En toch stappen we morgen weer!