Vlaanderenroute GR 128 Variant Sint-Truiden

In Zoutleeuw hangt vanmorgen nog veel mist...

We stappen vandaag een stuk van de GR 128. Maar omdat deze niet naar Sint-Truiden loopt, nemen we de Variant Sint-Truiden.

In Zoutleeuw stappen we via de geklasseerde kasseiweg naar de oude Fruitspoorlijn.

En dan komen we plots in Limburg terecht! 

Aangezien we nu in de oude spoorwegbedding lopen, komen we het vroegere station van Wilderen tegen. Daar staat nog een oud treinstel.

Bij het binnenkomen van Sint-Truiden  zien we voor het eerst een fabriek deze week.
Het is een bedrijf dat veevoeders maakt en daarvoor maïskorrels gebruikt.

Verrassende, rustgevende en prachtige natuur: dat staat ons te wachten tijdens de groene wandeling na Wilderen, de achtertuin van Sint-Truiden. Inderdaad, voor we aan het huidige treinstation van Sint-Truiden arriveren vertoeven we volop in de natuur. We  wandelen  tussen de fruitbomen, laag- en hoogstammige, soms vergezeld van een kabbelend beekje en nagekeken door schapen, koeien en paarden. 

Veel bijenhotels in deze kersenboomgaard!

We komen aan in Sint-Truiden.

De O.L.-Vrouwkerk

Het stadhuis van Sint-Truiden

De abdijtoren

De abdijsite

Terug naar af!  De laatste wandeling was rustig en goed. De GR-wandelpaden staan altijd garant voor succes!

Hier eindigt ons verhaal.
We hadden het hier echt naar onze zin!  We hebben genoten van de fantastische omgeving met de ontelbare wandelpaden in de Getevallei en het Hageland.  

Aan iedereen die deze omgeving wil verkennen: er is voor elk wat wils. Je kunt er lang of kort wandelen. Keuze te over...

Als slot willen we nog onze gastvrouw en -heer bedanken! Ze hebben ons in 't Koetshuis van Neerlinter verwend!  Met een gezellige babbel en taart hebben we vanavond afscheid genomen. 

Ransberg in de Velpevallei

Vandaag trekken we naar het noorden van de Getevallei.

We starten te voet uit ons vakantiehuis 't Koetshuis in Neerlinter en bevinden ons onmiddellijk in het wandelnetwerk Getevallei.

Een paar voetwegen om de dag goed in te zetten.

En dit is Voetweg 80.

We volgen de paadjes en komen voorbij een eenvoudig kapelletje.

Wat verderop een knuppelpad om de drassige grond te vermijden. Goed gedaan!

Aandacht, aandacht!

Tientallen boomgaarden in de vroege ochtendzon.

En dit bushokje heeft in de loop der tijden zijn degelijkheid meer dan bewezen!

In de verte op een heuvel ligt Ransberg. Het witte 'ding' rechts is de watertoren.

Even bevinden we ons op het grondgebied van Budingen. Deze voetweg leidt ons naar het Kasteel á Speculo.

Achter deze haag bevindt zich het Kasteel, maar wij kunnen er niets van zien.

 

En nu richting het Tienbundersbos. Dit levert ons mooie beelden...

Nieuwe boomgaarden worden aangelegd.

Bij de bestaande boomgaarden vinden we heel regelmatig een boom met kleine appeltjes. Deze zullen wel een bepaalde rol hebben?

Bij knooppunt 321 lopen we nu richting Drieslinter op de 'Ijzerenweg', de vroegere spoorwegbedding.

Dikke pech: in Drieslinter zijn de drie horecazaken langs deze weg  gesloten!

En de boeren hebben al veel winterwerk gedaan. Er werd al flink gezaaid...

Na Drielinter keren we huiswaarts. Met 22 km in de benen genieten van een rustige avond!

Want... morgen trekken we van Zoutleeuw naar Sint-Truiden.

(Knooppunten:109-110-13-14-15-16-327-328-331-330-329-326-324-323-322-321-17-18-1-10-138-139-11-105-109)

Geetbets, Grazen en Rummen

Schitterende dagtocht vandaag! 15 graden en dat op 1 november! 

We vertrekken uit Geetbets, op zo'n 12 km van Neerlinter voor een tocht langs akkers, bos, boomgaarden, groenbemesters en via onnoemelijk veel veldwegen.

***

In Geetbets zoeken we de weg naar Grazen.

Het spitse kerktorentje is al van ver zichtbaar.

De ochtendzon schittert op de herfstkleuren van de fruitbomen.

Aangekomen in Grazen.

De O.L.-Vrouwkerk

Op het dorpsplein van Grazen ligt een motor van een neergeschoten Duitse "Stuka". Op 12 mei 1940, de derde dag van de oorlog, wordt een Duitse Junkers duikbommenwerper, beter gekend al de beruchte 'Stuka' tijdens een luchtgevecht neergeschoten door een jachtpiloot van het Derde RAF Squadron. Het Duitse jachtvliegtuig vat vuur en crasht in Rummen. 

Voetwegen hebben hier niet altijd een naam, maar wel altijd een nummer.

We lopen langs duizenden fruitbomen.

We steken de Melsterbeek over.

Schitterende bosweggetjes!

Volgende deelgemeente van Geetbets is Rummen.

De restanten van kastelen, een klooster en grote hoeven vertellen de rijke geschiedenis van Rummen, het oudste dorp van Geetbets (1078). Vondsten uit de steen-, ijzer-, en Romeinse tijd laten een oudere menselijke aanwezigheid vermoeden. De naam 'rummen' moet men interpreteren als 'ruim, ruime vlakte'. Het waren vooral de graven van het graafschap Loon die het dorp vorm gaven. Maar het lot van Loon werd ook hier beslecht tijdens een belegering in 1365.

Na Rummen stappen we door het Warandebos.

Het Warandebos is het laatste overblijfsel van wat ooit het magnifieke kasteeldomein van de laatste graaf van Loon was, Arnold van Rummen. Na jaren van strubbelingen met het prinsbisdom Luik kwam het in augustus 1365 tot een directe confrontatie. Het Luikse leger vernielde het slot.

Het reliëf van het bos is te wijten aan restanten van de vernielde burcht.

Altijd iets om bij te leren...

Een heel mooi stuk natuur is de Aronst Hoek.

Hier worden we voor verder onheil gewaarschuwd!

Even van de rust en het groen genieten...

Hier is de Gete op weg naar Halen om daar in de Demer uit te monden.

We keren nu terug naar Geetbets.

Wat verder vinden we dan deze wegaanduiding op de grond.

Deze boer heeft zich duidelijk niets aangetrokken van de wandelaar...

Hier moeten we dwars door het veld want het paadje is niet meer! Al een geluk dat het niet regent...

Ook in Geetbets woedde de Groote Oorlog...

Mooie tocht in schitterend herfstweer! Het was weer genieten...

(Knooppunten:4-45-427-428-424-425-423-422-421-418-419-414-410-408-407-404-403-402-401-400-49-42-43-429-40-1)