De groene verrukking van het Lesseland

Lesse - Séchery - Redu

We starten in Lesse, een gehucht niet zo ver van het boekendorp Redu.

Langs de mooie natuurstenen huizen van Lesse lopen we in het bijzonder schilderachtige Lessedal.

Ook hier is water al wat de klok slaat!  Langs alle kanten vloeit het over het paadje dat we moeten volgen.

Na een hele weg doorheen het bos komen we in Séchery, een kleine, rustige en aantrekkelijke woonkern met heel wat vakwerkhuizen.  We stijgen langs veel weiland.

Voor ons ontvouwt zich een sciencefictiontafereel: het ESA- volgstation, een bos van antennes in een komvormig dal.

Indrukwekkend grote satelietschotels...

Duidelijk een Europees project...

Nu is de woonkern van Redu niet meer veraf.  Overal boekenhuisjes. De 400 inwoners van Redu keken ooit met verbazing hoe hun dorp werd volgestouwd met boeken.  Ze liggen werkelijk overal: in lege stallen, in verlaten schuren, in kraampjes op iedere straathoek.  Redu is 17 boekenwinkels rijk!

Hier 'bouquineries' onder de kerktoren...

Terug naar de natuur.  We  dalen terug naar het Lessedal via het bos en daar moeten we een weggetje volgen dat momenteel meer lijkt op een niet zo droge rivierbedding! Ondertussen is het ook al weer heel erg aan het regenen...

Toemaatje: het weerbericht van de voorbije week in een notendop...

Regen trekt weg?  Ook wij trekken weg! 

Morgen -bij leven en welzijn-  rijden twee tevreden wandelaars huiswaarts. 

*********************************************************************************************************************

Tenerife... un sueño se acerca... (een droom komt dichterbij)

Dat Tenerife veel meer is dan zon, zee en strand.... dat ondervonden we al in 2006. Wie wat zoekt ontdekt overal op het eiland prachtige wandelwegen in een bijzondere natuur, eigen aan de Canarische eilanden. 

We keren terug!   Weldra!  We maken nu al een afspraak met onze Wandeltoertjes en met (hopelijk) héél véél zon...

Tot straks!

Pauze in Rochefort

Even op adem komen...

Voor één keer geen thermos met warme soep in de regen vandaag! 

We plannen een pauzedag na zoveel nattigheid...

Op 21 km van Saint-Hubert ligt de toeristische trekpleister Rochefort. Niet zo groot, niet zo druk.

We kuieren wat rond in het centrum.

We bezoeken de  Notre-Dame de la Visitation ontworpen door de Brusselse architect Cluysenaar.  Ze werd in gebruik genomen in 1874.  Dit monumentale, religieuze bouwwerk werd opgetrokken in neo-romaanse stijl met kalksteen uit de streek.

De centrale gevel is geflankeerd door 2 torens en is versierd met een roosvenster. In het midden staan 8 standbeelden..

Rochefort bezit een mooi stadhuis.

In Rochefort kunnen we even langs de Lomme lopen.

Ook hier een oud kasteel, hoog boven het stadje.

Als slot van deze dag belonen we onszelf met heel wat lekkers...

En ondertussen zijn de batterijen weer opgeladen voor de nieuwe tocht van morgen!

Het mooiste van de westelijke Ourthe

Veel water vandaag!

In de dagstappergids vinden we voor vandaag een uitgelezen tocht. Gedurende de hele wandeling is de Ourthe nooit ver weg en valt ook het water met bakken uit de lucht…

We vertrekken uit Tonny op een 12-tal km van Saint-Hubert. Tonny is een rustig dorpje en ieder huisje heeft hier wel zijn eigen houtvoorraad om de winter door te komen. 

En hier staan misschien onze kerstbomen voor het volgende decennium.

Na Amberloup stappen we over een prachtig landweggetje dat eigenlijk de bedding is van de oude stoomtram door de Ourthevallei.  

Om de Ourthe over te steken heeft men zelfs de oude trambrug grotendeels bewaard.

In Lavacherie staat een oud en ietwat verwaarloosd kapelletje waarin Sint-Rochus op een zedige manier zijn knie toont aan alle passanten…

Ook hier vele schilderachtige meanders van de Ourthe.

We  vervolgen op een (nat) pad tussen fijnspar, berken en beuken.

 En dan is het stijgen naar ‘La Bonne Dame’ van Lavacherie.

Oda is haar naam.  Ze wordt aangeroepen tegen oogziekten.

Er is een miraculeuze bron  en een ruwstenen kapel met het beeld van Sainte-Ode.

En dan is het afdalen geblazen in het natte bos.

Beneden wacht weer de Ourthe en die gaan we nu een hele tijd volgen.  Langs de Basseillehoeve stappen we nu tussen de beboste hoogten en de Ourthevallei, met doorkijkjes naar erg fraaie rivierlandschappen.

Er ligt zelfs een pittoresk houten voetgangersbruggetje.

We stappen goed door en komen in Lavacherie terecht waar we al vlug de weg naar Tonny vinden.  

Ondertussen zijn we al goed nat geregend. Maar ‘thuis’ wacht ons een warme douche...

De route van de weidechampignon

Le sentier de l'Agaric

We kiezen uit onze wandelgids voor een heel gevarieerde tocht die vertrekt uit Beauplateau, een gehucht op 14 km van Saint-Hubert.

Het traject voert ons zowel door overdekte als door open landschappen.  We genieten van prachtige uitzichten op de vier dorpen waardoor deze route loopt. Door die afwisseling is het een bijzonder aangename wandeling.  De plensbuien nemen we er maar bij...

In de verte ligt Tillet

Via Bierzy lopen we langs een 'weg met karrensporen'.  Goede zielen hebben hier hopen steengruis aangevoerd om het natte paadje te herstellen.  Daar  is het dus bij gebleven...

Soms worden ook kleine bomen gerooid en gehakseld.

We lopen nu naar Bonnerue, een klein dorpje.  De naam verwijst naar de goede kwaliteit van het water in de streek. 'Rue' of 'ru' is afgeleid of verwijst naar 'ruisseau' of beekje.  De beekjes komen overwegend uit het bos van Lambert-Fays waar de vele bronnen zo zuiver en helder water laten opborrelen dat dit bos instaat voor de voorziening van het drinkwater van de omliggende dorpen.

De route loopt over de 'Ourthe Occidentale'

De kronkelende weg loopt door 'la petite Suisse', zoals de inwoners van Bonnerue deze plek noemen en brengt ons tot aan de voet van de dorpskapel. Jammer genoeg ook gesloten.

En tussen die enkele huizen ontmoeten we voor het eerst  vandaag  levende wezens.

Op naar het volgende dorpje Jenneville!

De kapel van Saint-Joseph gebouwd omstreeks 1785 door de toenmalige burgemeester Henri-Joseph Jacoby.  Het kerkje op de achtergrond ligt op grondgebied van Moircy, het volgende dorpje.

We trekken nu verder omhoog en hebben van hier een mooi uitzicht op het kerkje met het kerkhof.  De patroonheilige van de parochie is Sainte Julienne de Cornillon.

Oorspronkelijk was de rechterkant van het kerkhof voorbestemd voor de overledenen van Jenneville en de linkerzijde voor die van Moircy, terwijl die van de parochie Bonnerue begraven werden achter de kerk.

Aan de kerk vinden we deze gedenkplaat ter nagedachtenis aan de strijd die het 87ste Infanterie Regiment van de Verenigde Staten leverde in de periode van december 1944 tot januari 1945. Bonnerue was tijdens deze winter een strategische plek.  Deze weg gold als de voornaamste as die instond voor de bevoorrading van de Duitsers.  De Duitsers hadden dus de opdracht deze as te verdedigen tot hun laatste kogel.  De gevechten duurden meer dan één week.  Dit was ruimschoots genoeg om bijna het hele dorp te verwoesten.  Nog geregeld brengen Amerikanen een bezoek aan deze plaats om de tragische gebeurtenissen te herdenken.  Ook Duitsers komen nog langs in het kleine dorp, maar ze zijn doorgaans erg discreet...

Ook aan de kerkmuur van het volgende dorpje Remagne leeft deze herinnering nog ...

Ondertussen is het gestaag aan het regenen.  Blauwe lucht hebben we in deze 4 dagen nog niet gezien...

Eindigen doen we met nog een stukje bos.  

Ondertussen zijn we goed nat en bij 4° is het aangenaam thuiskomen...

En toch stappen we morgen weer!

Een volbloed natuurwandeling van uit Mirwart

Het land van Lomme en Marsau

In de diepe bossen ten noordwesten van Saint-Hubert ligt het dorpje Mirwart. Het ligt ietwat verloren aan de middenloop van de Lomme, de belangrijkste zijrivier van de Lesse.  Mirwart telt iets meer dan honderd inwoners maar het is de Ardennen ten voeten uit.  De bossen in de omgeving zijn van een heerlijke pracht.  Door al dat overdadige groen zoeken Lomme en zijn zijriviertje de Marsau zich een kronkelende weg en op een hoogte ligt het dorpje Awenne te kijken naar al dat moois aan zijn voet.

We starten de rondwandeling aan het beeld van een zaaiende boer naast de kerk van Mirwart.





Als we even over de schouder kijken krijgen we nog een deel van het kasteel van Mirwart te zien.

We maken ons op voor een beklijvend stuk van het parcours.  De weg stijgt kuiten bijtend-adembenemend steil. Zuchtend komen we 'boven'.

Dalend door hooiweiden op het 'veredelde karrenspoor'.
En nu richting Awenne , ooit het land van de klompenmakers.











Supporters trekken mee naar boven...

Eén van de beroemde gietijzeren fonteinen met een authentiek Ardens pand in Awenne.

Via een bruggetje steken we de Ry de Bellerose over.  Een zijriviertje van de Lomme. Ondertussen is het al flink aan het regenen!

Alweer voelbaar  bergop, maar dat geeft niet, want het bos is prachtig en pronkt met beuken en eiken in feestelijke herfstkleuren.

Een nieuwe bui is op komst...

De rivier de Lomme hield zich tot nu toe verborgen in het groen, maar komt nu heel dichtbij.

Het is volop jachtperiode en rode borden melden dat er een drijfjacht aan de gang is waarbij jagers in een rij staan langs een pad, of zelfs langs een baan, wachtend op het wild dat door drijvers en honden wordt opgejaagd.  Op die dagen is dat deel van het bos verboden terrein...

Vandaag is het veilig. Gelukkig maar!

Mooie rivierlandschappen maken het een aantrekkelijke tocht.

Paddenstoelen schieten uit de ...bomen!

Het bruggetje over de Marsau leidt ons naar het Provinciaal Domein van Mirwart. 

Langs de gerestaureerde watermolen  lopen we terug naar de kerk van Mirwart.

Net op tijd kunnen we schuilen voor een enorme stortvloed...

Het was vandaag genieten van bossen, klaterende rivieren, grandioze uitzichtpunten en al wat de natuur te bieden had.  Ondanks de vele regenvlagen!