De tocht van gisteren zal nog lang nazinderen! We hadden hoge verwachtingen van wat een mooie rondwandeling in het noorden van het eiland zou worden.
Maar het slechte weer heeft daar anders over beslist.
Regenachtig 's morgens, enkele goeie opklaringen onderweg, maar... mist, wolken en regen in de namiddag! En geen uitzicht in de bergen maakt het extra moeilijk om de juiste weg omhoog te vinden. Op amper 1,6 km van het einddoel!!! Dan is terugkeren de enige mogelijkheid. En ondertussen begint de avond te vallen...
***
Met de bus naar Epina en starten aan Chorros de Epina.
De Ermita van Chorros de Epina, in de regen...
We willen afdalen naar Tazo, om dan via Arguamul de Ermita Santa Clara te bereiken.
Eerst door het stille dorpje Epina. Een handvol huizen...
De weg naar Tazo is wel verbazend mooi! Palmbomen sieren de hele omgeving.
Even terugblikken naar Epina?
En nu vooruit! In de verte komt al een eerste opklaring boven de oceaan.
Enkel bange bewoners, toch nog nieuwsgierig?
Voorlopig is het nog volop genieten van de omgeving
Boven het Canarische Eiland La Palma hangt een dik wolkendek.
De eerste huizen van Tazo, ver beneden ons.
Ook hier een kapel, Ermita van Tazo.
Omhoog naar Arguamul, om een van de haarspeldbochten te ontwijken.
Even achterom kijken ... naar een heel verlaten gebied.
Dit is La Gomera. We bevinden ons bij 3.
De voorbije nacht heeft het hier flink geregend. Heel wat steenslag op de weg.
Het zicht op de zee blijft betoveren...
En hier beneden -onvoorstelbaar- staan huizen. Helemaal geïsoleerd van de bewoonde wereld...
De spannende etappe kondigt zich aan, heel onschuldig. Tussen die huizen van Arguamul op de flank van de berg moeten we omhoog.
Nog een laatste bevestiging. We zitten op het goede spoor...naar Santa Clara...
Vele pogingen, langs vele bergweggetjes, maar ze eindigen allemaal in een chaos van struiken, takken, slijk en natte, glibberige stenen.
Hopeloos! Onbewoond! Stilte alom!
We keren de lange weg terug langs de Ermita van Tazo.
De regen doet ons de das om. Na een uur zwoegen vinden we helemaal bovenaan de Carreterra tussen Epina en Santa Clara. Onze voeten raken diep verzopen in de modder.
En van mooie panorama's richting zee is al lang geen sprake meer...
Eindelijk! De Ermita Santa Clara..
Nog anderhalf uur afdalen naar Vallehermoso door de Barranco de la Era Nueva.
Lichtjes op het kerkhof.
Vallehermoso op armlengte!
We zijn wát blij als we om 20 u weer thuiskomen! Het was een verrassend lange weg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten